بازار دارایی فکری، حلقه ارتباط حلقه علم و صنعت

زمزمه‌های تشکیل بازار دارایی فکری به عنوان یکی از بازارهای نوظهور فرابورس ایران، از سال 1391 و درست زمانی شکل گرفت که تنوع بخشی به ابزارهای مالی وضرورت نوآوری در ابزارها و خدمات به عنوان اهداف استراتژیک فرابورس مطرح و عملیاتی شدن آن مورد تاکید واقع شد. شرکت فرابورس ایران از آنجایی که طراحی اخصاصی انواع روش‌هایی عرضه و تامین مالی در بازار سوم را در عین انعطاف پذیری ساختار و چابکی فرایندها در دستور کار خود قرار داده است، ایجاد حلقه پیوند علم و فناوری با تولید و صنعت را به مثابه یکی از رسالت‌های خود دنبال نمود و لزوم تکمیل این زنجیره به منظور به منصه ظهور رساندن حوزه تفکر خلاق و منجر شدن ایده‌ها به تولید و عرضه در بازار، به راه اندازی بورس ایده یا بازار دارایی فکری منجر شد. بازار دارایی فکری آمده است تا در راستای اجرای مفاد بند (د) ماده 17 قانون برنامه پنجم توسعه که بر حمایت مالی از ایجاد و توسعه بورس ایده و بازار فناوری به منظور استفاده از ظرفیت‌های علمی در جهت پاسخگویی به نیاز بخش‌های صنعت‌، کشاورزی و خدمات تامید ورزیده است، شرایطی را مهیا کند برای تکمیل ارتباط حلقه علم و صنعت تا دانشگاهیان، مخترعان و مبتکران بتوانند در ارتباطی نظام‌مند، ایده‌ها و ابتکارات خود را به مرحله تجاری سازی برسانند و کلیدی باشد برای شکوفایی و به کارگیری ظرفیت‌های کشور و توسعه حوزه تفکر خلاق و اقتصاد دانش بنیان در کشور عزیزمان ایران.

دارایی فکری چیست؟

دارایی فکری(Intellectual Property): به دارایی‌های حاصل از خلاقیتهای فکری انسان اطلاق می‌گردد که عمدتاً در دو زمینه کلّی صنعتی (نظیر اختراعات، طرحهای صنعتی، علائم و نامهای تجاری) و ادبی و هنری (نظیر آثار مکتوب، نرم‌افزارهای رایانه‌ای، موسیقی، شعر، فیلم و مجسمه‌سازی) می‌باشند.

پدیدآورنده:‌ به فرد یا افراد حقیقی اطلاق می‌گردد که یکی از مصادیق دارایی فکری را (در زمان همکاری با مؤسسه و با استفاده از تسهیلات آن) ایجاد کرده باشند.